19.8.09

«Για μας... ήταν μιά ανάσα ζωής»

Αρκετές εφημερίδες της πόλης δημοσίευσαν την προηγούμενη περιγραφή της βραδιάς της αναβίωσης της «ΟΑΣΗΣ» που οργανώσαμε και τις ευχαριστούμε θερμότατα γι' αυτό. Όπως και τα υπόλοιπα μέσα (ραδιόφωνα, TV, ηλεκτρονικές εκδόσεις) που την προβάλανε.
Ειδικότερα ο "ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝ" έκανε μιά ωραιότατη ημισέλιδη παρουσίαση με φωτογραφίες και μιά θερμότατη επιστολή της υποστηρίκτριάς μας κας Τιτίνας Φείδη-Μάσκελ. Ευχαριστούμε κι εμείς από καρδιάς τόσο την εφημερίδα, όσο και την κα Τιτίνα, την επιστολή της οποίας παραθέτουμε:


Για μας... ήταν μιά ανάσα ζωής
Βρέθηκα στα Γιάννενα τέλος του Μάη και κατά τύ-
χη, καθώς περνούσα δίπλα από το ρημαγμένο χώρο
της παλιάς Οασης, πήρε το μάτι μου ένα τραπεζάκι με
δυό παιδιά να μαζεύουν υπογραφές για ένα στόχο τους,
να αναβιώσουν την παλιά μας Οαση. Στάθηκα και τους
μίλησα, τους ευχαρίστησα για τον αγώνα τους, υπέγρα-
ψα και άφησα το e-mail μου. Έκτοτε παρακολουθώ τα
όσα συμβαίνουν στο χώρο αυτό από τη Σύρο.

Πέταξα από χαρά όταν διάβασα το τελευταίο μήνυμά
τους που αφορούσε την βραδιά της Πέμπτης 30ης Ιου-
λίου 2009 στην παλιά μας Οαση. Τόση ομορφιά, τόση
ποίηση, τέτοια τρυφεράδα και τόση ανθρωπιά αναδύει
η καλογραμμένη περιγραφή των συμβάντων τη βραδιά
αυτή που όταν με το καλό ξαναστηθεί το παλιό μας κα-
φενείο «Η Οαση», σκέφτομαι θα πρέπει, κάπου να αναρ-
τηθεί το κείμενο αυτό, έτσι όπως έχει. Είναι ένα ντο-
κουμέντο, σίγουρα ναι, ένα σημείο αναφοράς για ό,τι
το καλλίτερο έχει να προσφέρει σε όλους μας μια τέτοια
δημιουργική συνάντηση συμπολιτών με έμπνευση.

Με αγγίζει βαθύτατα η προσπάθειά τους αυτή στο κέ-
ντρο της πόλης μας. Θυμάμαι την Οαση σαν ένα λαϊκό
καφενείο με άμεση εικόνα την συνάντηση των γονιών
μου τα καλοκαιρινά βράδια στο ίδιο πάντα τραπεζάκι να
μοιράζονται μια πορτοκαλάδα. Ο πατέρα μου γύριζε κα-
τάκοπος απ’ τη δουλειά και η μητέρα μου τον περίμενε
εκεί για να παίζουμε εμείς, οι δυό τους κόρες, στην πλα-
τεία. Έπειτα ανηφορίζαμε όλοι μαζί για την οδό Ζωγρά-
φου πιο πάνω απ’ τη Ζωσιμαία Παιδαγωγική Ακαδη-
μία. Εκεί μέναμε, πρόσφυγες τότε, σ’ ένα ημιυπόγειο. Το
καφενείο «Η Όαση» και η πλατεία ήταν για την οικογέ-
νειά μας μια ανάσα ζωής. Καλή επιτυχία εύχομαι στους
συμπολίτες μας. Θα ήθελα να βρίσκομαι κοντά τους.
Με αγάπη
Τιτίνα Φείδη-Μάσκελ

Δεν υπάρχουν σχόλια: