Η πρόταση του Δήμου και οι αντιρρήσεις

20.2.10
ΚΑΙ NΕΕΣ ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΙΣ
Παραβιάζουμε λίγο την "κανονική" σειρά δημοσίευσης για να παρουσιάσουμε τις νεώτερες αντιρρήσεις του νέου αρχιτέκτονα Χάρη Τσίτσικα για να γίνει (και) πινακοθήκη η "ΟΑΣΗ", οι οποίες δημοσιεύτηκαν στο Σαββατοκυριακάτικό φύλλο 13-14/2 του "Ηπ. Αγώνα".
Το ρεπορτάζ είναι της κας Βαρβάρας Αγγελη.
Ο Χάρης Τσίτσικας, μαζί με τον Δήμο Μωϋσιάδη, βραβεύτηκε στην 5η Μπιεννάλε Αρχιτεκτονικής Τοπίου της Βαρκελώνης, για την πρότασή τους διαμόρφωσης της παραλίμνιας περιοχής της πόλης μας μετά την συμβολή της οδού Βογιάννου με την Ακτή Μιαούλη.
Ο Χάρης Τσίτσικας πρώτα στηλιτεύει την νοοτροπία της «ιδιωτικοποίησης» των δημόσιων χώρων με τα εξής:
«Τα Γιάννενα έχουν απίστευτες δυνατότητες ανάπτυξης, αλλά πάσχουν από δημόσιο χώρο. Ενώ σε όλη την Ευρώπη το "στοίχημα" είναι εκεί, εμείς τον ιδιωτικοποιούμε».
«Δεν αρκεί απλά να υπάρχει ένας δημόσιος χώρος, πρέπει να είναι και λειτουργικός. Ο σωστά διαμορφωμένος δημόσιος χώρος βοηθά απίστευτα στην ψυχοσύνθεση του ανθρώπου. Ας μην ξεχνάμε ότι οι ευρωπαϊκές πόλεις είναι ωραίες γιατί έχουν πεζόδρομους, πλατείες πάρκα»
Μετά μιλάει για την "ΟΑΣΗ":
«Αν ο Άρης Κωνσταντινίδης, αυτός ο σπουδαίος αρχιτέκτονας, ήθελε την "ΟΑΣΗ" πινακοθήκη, θα τήν έκανε πινακοθήκη. Η "ΟΑΣΗ" έχει μεγάλα ανοίγματα, ενώ μιά πινακοθήκη θέλει πολύ τυφλό χώρο».
Και κατάληξε:
«Ο χώρος της "ΟΑΣΗΣ" έχει σημαντικό δημόσιο χαρακτήρα, σε συνάρτηση με την πλατεία».

Η πρόταση του Δήμου
Για το ισόγειο από την πλευρά της Πλατείας

Για το υπόγειο (ισόγειο από την πλευρά του Παλιού Δημαρχείου)

Η γνώμη του Θανάση Ζυγούρη

Όαση εφ ώ ετάχθη

Η τύχη της Όασης μου θυμίζει, λίγο αλλαγμένο τον στίχο, «πεδίο βολής που ασκούνται φαντάροι». Πριν λίγα χρόνια, πάλι από τις στήλες της εφημερίδας σας, είχα αναπτύξει τα επιχειρήματά μου για το «γυάλινο σκέπασμα» που θα κάλυπτε και θα… αναδείκνυε το διατηρητέο κτήριο της ΟΑΣΗΣ. Ευτυχώς το κακό αποφεύχθηκε.
Ακολούθησαν βέβαια μετά οι βέβηλες παρεμβάσεις, τόσο στο εσωτερικό του κτηρίου, όσο και στον περιβάλλοντα χώρο, στο όνομα των επιχειρηματικών συμφερόντων. Το μέγεθος και το είδος των παρεμβάσεων είναι ορατά και σήμερα, μετά τις αποξηλώσεις των υπαίθριων και των εσωτερικών κατασκευών.
Τώρα και σύμφωνα με τα δημοσιεύματα του τοπικού τύπου, θα γίνει, μέχρι τις 31 Ιανουαρίου, δημόσια διαβούλευση για την μετεγκατάσταση στη ΟΑΣΗ της Δημοτικής Πινακοθήκης, στην οποία θα ακουστούν, όπως είπε ο κ. Δήμαρχος, όλες οι απόψεις τόσο των κοινωνικών φορέων, όσο και των πολιτών. Έτσι λοιπόν εμπρόθεσμα καταθέτω την άποψή μου, (και πιστεύω όχι ως …φαντάρος ).
Το κτήριο της Όασης, σχεδιασμένο απ τον Άρη Κωνσταντινίδη, έναν από τους σημαντικότερους σύγχρονους έλληνες αρχιτέκτονες, σίγουρα δεν είναι «ισότιμο» με το κτήριο του Αρχαιολογικού Μουσείου. Είναι όμως σχεδιασμένο για καφενείο και εστιατόριο και έτσι λειτούργησε. Η κλίμακά και ο σχεδιασμός του ταυτίζονται με τη χρήση του.
Η μελέτη που υποβλήθηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο, κατά την άποψή μου ιδέα-πρόταση και όχι μελέτη, είναι ανεδαφική και ανεφάρμοστη και δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να ανταποκριθεί στο ρόλο και στις απαιτήσεις μιας σύγχρονης Πινακοθήκης, που πράγματι ο πλούτος των έργων της την κατατάσσει ανάμεσα στις καλύτερες περιφερειακές Πινακοθήκες.
Τα επιχειρήματα για την άποψή μου αυτή είναι τα παρακάτω :
1. Το κτήριο της Όασης χαρακτηρίζεται από το χαμηλό ελεύθερο ύψος (2.50μ), εκτός από δύο υπερυψωμένα τμήματα, από τον κανονικό κάναβο των υποστυλωμάτων διαστάσεων 4.00.Χ 6.00 μ. που εφάρμοζε ο Άρης Κωνσταντινίδης, και βέβαια από τα μεγάλα περιμετρικά υαλοστάσια και τους φεγγίτες που εξυπηρετούσαν απόλυτα τις ανάγκες του εστιατορίου και του καφενείου, προσδίδοντας έναν εξωστρεφή χαρακτήρα στο όλο οικοδόμημα. Ένας χώρος προορισμένος για Πινακοθήκη είναι κλειστός, εσωστρεφής, με καθόλου ή ελάχιστα ανοίγματα φωτισμού, με άνετους και ελεύθερους από υποστυλώματα εκθεσιακούς χώρους, ώστε να υπάρχει η μέγιστη δυνατή ευελιξία για την έκθεση των έργων. Ένας χώρος προορισμένος για Πινακοθήκη απαιτεί ύψος τόσο για την ανάδειξη των εκθεμάτων όσο και για την διέλευση των εγκαταστάσεων και αγωγών κλιματισμό, φωτισμού, πυρανίχνευσης, ασθενών ρευμάτων κλπ. Είναι επόμενο λοιπόν ότι για να είναι επιτυχής μια μετατροπή ενός χώρου από εστιατόριο-καφενείο σε πινακοθήκη θα πρέπει να υπάρχουν τουλάχιστον κάποια ουσιαστικής σημασίας κοινά λειτουργικά και μορφολογικά στοιχεία και αυτά πιστεύω, έγινε φανερό, ότι στην περίπτωση της ΟΑΣΗΣ δεν υπάρχουν.
2. Ο διατιθέμενος, κατά τη «μελέτη», χώρος για τη μόνιμη έκθεση είναι απολύτως ανεπαρκής, όπως και αυτός για τις περιοδικές εκθέσεις, ενώ δεν υπάρχει πρόβλεψη για τα εργαστήρια συντήρησης. Πιο συγκεκριμένα ο χώρος έκθεσης των έργων της μόνιμης συλλογής προβλέπεται να έχει εμβαδόν περίπου 320 τετρ. μέτρα, σχεδόν όσος και αυτός στο κτήριο της οδού Κοραή. Για τις περιοδικές εκθέσεις προβλέπονται περίπου 220 τετρ. μέτρα. Δηλαδή ο χώρος της μόνιμης συλλογής είναι μόλις κατά 50% μεγαλύτερος απ’ αυτόν των περιοδικών εκθέσεων. Η συλλογή της Πινακοθήκης αριθμεί περί τα εξακόσια (600) έργα. Όποιος έχει επισκεφθεί την Πινακοθήκη γνωρίζει ότι εκτίθενται εκ περιτροπής περί τα 150 έργα, δηλαδή σχεδόν το ¼. Με απλή αριθμητική προκύπτει ότι για την έκθεση της συλλογής απαιτούνται τουλάχιστον 1000-1200 τετραγωνικά, χωρίς να λαμβάνεται προσωρινά υπόψη ο τρόπος έκθεσης και ανάδειξης των έργων,(κατά περίοδο, θεματικά, πίνακες, χαρακτικά, γλυπτά, φορητές εικόνες κλπ). Όσα έργα και να εκτίθενται, με δεδομένη και την ανάγκη για την κατά καιρούς συντήρηση τους η ανεπάρκεια του χώρου είναι αυταπόδεικτη. Η ανυπαρξία χώρων αποθήκευσης και συντήρησης καθιστά τη λειτουργία της Πινακοθήκης στο συγκεκριμένο χώρο απόλυτα προβληματική. Θα μπορούσε ενδεχομένως να αντιταχθεί ότι τα εργαστήρια συντήρησης θα παραμείνουν στο κτήριο της Κοραή. Η απάντηση στο επιχείρημα αυτό είναι ότι τα έργα θα κινδυνεύουν άμεσα με τη μεταφορά τους απ’ τον ένα χώρο στον άλλο, με απρόβλεπτες συνέπειες.
3. Το χαμηλό ύψος των 2.50 μ. οδηγεί μοιραία στην τοποθέτηση των εγκαταστάσεων κλιματισμού είτε έξω απ το κτήριο, είτε πάνω στο δώμα, με υποχρεωτική όμως τη διέλευση των αγωγών και των σωληνώσεων των υπολοίπων δικτύων πάνω σ’ αυτό. Η κακοποίηση της μορφής του κτηρίου είναι εκ των προτέρων δεδομένη. Το κλείσιμο των υαλοστασίων επίσης θα μετέβαλε άρδην τη μορφή και το ύφος του κτηρίου. Η αναφορά, όπως τουλάχιστον διαβάζω στο σχετικό δημοσίευμα της εφημερίδας σας, « ότι ο απαραίτητος φωτισμός για τα εκθέματα θα επιτευχθεί με μελετημένες παρεμβάσεις, χωρίς να καλυφθούν οι τζαμένιες επιφάνειες», κατά την άποψή μου απλά υποδηλώνει την αμηχανία για την αντιμετώπιση του καίριου αυτού προβλήματος. Θα ήθελα όμως να πληροφορηθώ κάποιες απ’ αυτές τις καίριες παρεμβάσεις, εφόσον έχουν προβλεφθεί. Ο φωτισμός ενός ζωγραφικού πίνακα με συνδυασμό διάχυτου φυσικού φωτισμού και εστιασμένου τεχνητού, που θα μεταβάλλεται κατά τη διάρκεια της μέρας, δεν μπορεί να θεωρηθεί δόκιμος.
4. Η λειτουργία του καφενείου θεωρώ ότι είναι μία μάλλον διπλωματική κίνηση για να ικανοποιηθούν και οι υποστηρικτές της άποψης ότι η ΟΑΣΗ θα πρέπει να ξαναλειτουργήσει ως παραδοσιακό- λαϊκό καφενείο. Αναρωτιέμαι όμως συγχρόνως γιατί οι δημοτικοί σύμβουλοι,που υπερθεματίζουν για την μετεγκατάσταση της Πινακοθήκης, δεν αξιώνουν και την κατάργηση του καφενείου, ώστε ο κόσμος να μη βρίσκεται στο δίλημμα Μώλος ή Όαση, ΚΑΠΗ ή Όαση.
5. Αναρωτιέμαι επίσης αν η αίθουσα των περιοδικών εκθέσεων, που τοποθετείται στο ισόγειο, θα παραμένει κενή στο ενδιάμεσο διάστημα ή θα έχει κάποια άλλη συγκεκριμένη λειτουργία. Αναρωτιέμαι επίσης πόσο συμβατή και λειτουργική είναι η συνύπαρξη της κύριας εισόδου της Πινακοθήκης με την είσοδο τροφοδοσίας του καφενείου.
6. Και τέλος: Το μεγαλύτερο μέρος της συλλογής είναι ιδιοκτησία του Υπουργείου Πολιτισμού (χρησιδάνειο). Απαιτείται συνεπώς ή όχι η έγκρισή του,τόσο για αυτή καθεαυτή τη μετεγκατάσταση,όσο και για την καταλληλότητα του κτηρίου της Όασης και την έκθεση της συλλογής στο συγκεκριμένο χώρο;
Επειδή το κτήριο είναι διατηρητέο δεν απαιτείται και η έγκριση από το ΚΑΣ;
Έχει ενημερωθεί το ΚΑΣ για το είδος και το μέγεθος των παρεμβάσεων ;
Έχουν εξασφαλιστεί οι όποιες απαιτούμενες εγκρίσεις ;
Υπάρχει κάποια μουσειολογική προσέγγιση ;
Με όσα αναλυτικά έχουν εκτεθεί προκύπτει ότι η προτεινόμενη «μελέτη» δεν μπορεί να θεωρηθεί ρεαλιστική και εφαρμόσιμη. Η όποια επιθυμία, (εμμονή για ορισμένους), για την μετεγκατάσταση της Πινακοθήκης στην ΟΑΣΗ δεν είναι δυνατό να οδηγεί σε παρόμοιες προτάσεις.
Χάθηκαν ευκαιρίες για την Πινακοθήκη, με σημαντικότερη, για μένα του ΣΟΥΦΑΡΊ σε συνδυασμό με την παρακείμενη ιδιοκτησία Τσεκούρα. Το κτήριο της παλιάς Ζωσιμαίας Σχολής μπορεί να είναι μια λύση, όπως ενδεχομένως και το κτήριο του Οικοτροφείου Θηλέων στο Βελισσάριο.
Είναι καιρός για μια πραγματική διαβούλευση και έναν ουσιαστικό διάλογο.
Ας σταματήσουμε να … πυροβολούμε την Όαση και ας την αφήσουμε να λειτουργήσει εφ ώ ετάχθη.

Η γνώμη της Άλεξ Μπέγκα

Πινακοθήκη στην πλατεία ή πλατεία πινακοθήκης;

Το πολεοδομικό κέντρο, υποβαθμισμένο λειτουργικά, είναι αποτέλεσμα αποφάσεων της δημοτικής διοίκησης διαχρονικά για την αντιμετώπιση της κυκλοφορίας και στάθμευσης των αυτοκινήτων, καθώς το δίκτυο των μετακινήσεων διέρχεται από αυτό.
Στο πλαίσιο αυτό η σημερινή πλατεία αποκομμένη από το αλσύλλιο που αποτελούσε συνέχειά της, λειτουργεί σαν κυκλοφοριακός κόμβος και χώρος στάθμευσης, καθώς περιβάλλεται από δρόμους και πεζοδρόμια και καλύπτει ένα υπόγειο parking. Συνέπεια των ρυθμίσεων αυτών είναι να βιώνεται από τους πολίτες σαν χώρος που έχει χάσει το νόημα της στάσης, της χαλάρωσης, της επικοινωνίας, του παιχνιδιού. Περνάμε αλλά δεν στεκόμαστε, δεν καθόμαστε, δεν χαζεύουμε, δεν φλυαρούμε, αλλά βιαζόμαστε ή μας «βιάζει» να την περάσουμε για τα άλλα τετράγωνα, να τη διασχίσουμε από ή για το κλιμακοστάσιο του parking.
Στην άκρη της πλατειάς στέκει το κτίριο της Όασης. Το δημιούργημα του Κωνσταντινίδη που αφού δεν αφανίστηκε, δεν κρύφτηκε, δεν παραμορφώθηκε, προτείνεται να χρυσωθεί (τι υποκρισία) ως πινακοθήκη, αναγνωστήριο, καφενείο.
Μήπως οι δημοτικοί διαχειριστές εμμέσως πλην σαφώς αναγνωρίζουν την αποδόμηση του πολεοδομικού κέντρου και σπεύδουν να την αναστρέψουν με μια επινόηση (τμήμα πινακοθήκης στην Όαση) που θα δώσει ρόλο στην πλατεία, κέντρο στην πόλη και βαρύτητα ως εκ της λειτουργίας στο κέντρο;
Η επινόηση αναγκών επιστρατεύτηκε πλειστάκις από τη δημοτική αρχή για τη δημιουργία σε δημόσιους χώρους υποδομών και δομών ιδιωτικών συμφερόντων, που έβλαψαν τη φυσιογνωμία της πόλης, την ποιότητα ζωής και την τσέπη των πολιτών. Παραμόρφωσαν και αφάνισαν αρχιτεκτονήματα και τόπους αναφοράς, υποθήκευσαν φυσικούς πόρους. Την τύχη αυτή είχε και η Όαση.
Το κτίριο της Όασης για να λειτουργήσει σαν πινακοθήκη, θα έπρεπε να έχει μεγαλύτερο ύψος και έκταση, λιγότερα υποστυλώματα, μικρότερα ανοίγματα και πλεονάζοντα χώρο για αποθήκευση και συντήρηση των έργων, όπως διεξοδικά εξέθεσε ο αρχιτέκτονας Θανάσης Ζυγούρης, σε άρθρο του στον Ηπειρωτικό Αγώνα. Άρα θα έπρεπε να είναι ή να γίνει ένα άλλο κτίριο. Το συγκεκριμένο συνδιαλέγεται εξαιρετικά με το πάνω και κάτω μέρος της πόλης, με τη λίμνη και τους ορεινούς όγκους και απευθύνεται άμεσα στους πολίτες χάρη στην εξωστρέφεια, τη μορφή του και επιπλέον την ιστορία του. Γιατί θα έπρεπε να του δοθεί μία εμβληματική χρήση αν όχι για να κραυγάσει στους τουρίστες και να υποστηρίξει ένα υποβαθμισμένο κέντρο, που αντί να συζητάμε για την αναβάθμιση του μέσω ανασχεδιασμού: για πεζοδρόμηση της «εθνικής οδού» που οδηγεί για καφέ στο Μώλο, για εν γένει αποκλεισμό του από αυτοκίνητα, για δένδρα, για παιδότοπους, αναρωτιόμαστε αν η Όαση πρέπει να γίνει πινακοθήκη. Λες και χρεοκόπησε ως δημοτικό καφενείο-εστιατόριο για το οποίο φτιάχτηκε. Δούλεψε και «διέπρεψε» εν αντιθέσει με τις επιδόσεις που είχαν στη συνεχεία οι ιδιωτικές επιχειρήσεις που το κατέλαβαν.
Προτάσεις για την πινακοθήκη υπήρξαν και υπάρχουν πολλές που αφορούν σε κτίρια εντός του ιστού, διαστάσεων επαρκών για το σύνολο των έργων, αρκούντως εσωστρεφών και δυνάμενων να φέρουν χωρίς αλλοιώσεις της μορφής τους, τις μετατροπές που χρειάζεται η νέα χρήση.
Με πρόδηλη την αδιαφορία τόσο για τη χρήση, για το πνεύμα και το ύφος του υπάρχοντος κτιρίου, όσο και για τον ανασχεδιασμό της πλατείας και ευρύτερα του κέντρου με πυρήνα τους πολίτες και τη βελτίωση της καθημερινότητάς τους, γίνεται φανερό ότι η Δημοτική Αρχή χρησιμοποιεί και για κάτι άλλο την Όαση. Για να εισάγει τώρα που είναι μοδάτη και ψηφοθηρική τη «διαβούλευση» με τους κοινωνικούς φορείς και τους πολίτες. Οι τελευταίοι σαφώς δεν περιμένουν πινακοθήκη στο κέντρο, όχι για τη δεν τη χρειάζονται, αλλά γιατί επιθυμούν ένα κτίριο στα μέτρα της, όπως απαιτούν ένα δημοτικό καφενείο στην πλατεία και όχι μόνο ιδιωτικές καφετέριες, στο Μώλο. Οι πολίτες, ήταν εκείνοι που ζήτησαν και πέτυχαν τη διατήρηση του κτιρίου, όταν οι επενδυτές πρότειναν και η δημοτική αρχή συμφώνησε, σε ένα γυάλινο κέλυφος που θα περιέβαλε το κτίριο, μόνο και μόνο για να αυξηθεί η εκμετάλλευσή του. Οι πολίτες συνέχισαν να ζητούν όταν παραμορφώθηκε, λεηλατήθηκε και εγκαταλείφθηκε από τους τελευταίους ιδιώτες διαχειριστές, την προστασία του διατηρητέου και ακριβώς για αυτή αλλά και για αυτούς τη δημόσια χρήση του, όπως το έπραξαν για το Ξενία, την πλατεία, τον ευαίσθητο Μάτσικα, τα αναχώματα της λίμνης, την πλατεία Χατζή, την αύξηση των συντελεστών δόμησης στη Δροσιά, εισπράττοντας εκ της Δημοτικής Αρχής χλεύη έως καταστολή.
Όσο για τις πραγματικές ανάγκες που σίγουρα θα τεθούν ενόψει αυτοδιοικητικών εκλογών, ας μιλήσουμε για κλειστά γυμναστήρια, κολυμβητήρια, χώρους δημιουργίας και μάθησης, υπαίθρια σινεμά, χώρους φιλοξενίας ευπαθών ομάδων και μεταναστών και άλλων υποδομών που δεν διαθέτει ο Δήμος, υπέρ-Δήμος σύντομα για τους δημότες του.

Η γνώμη του Γιώργου Ντίνου

Νέα Όαση σε νέες περιπέτειες

Από δημοσιεύματα του Τύπου των τελευταίων ημερών (Ηπειρωτικός Αγών φ. 6/1/2010 και 13/1/2010) το κοινό της πόλης έχει την πρώτη πληροφόρηση για τις προθέσεις και τα σχέδια της δημοτικής αρχής σχετικά με το πολύπαθο κτίριο του αναψυκτηρίου της Όασης.
Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα αυτά ο κ. δήμαρχος έδωσε απ’ το περασμένο Καλοκαίρι το περίγραμμα της «νέας Οασης» και οι αρχιτέκτονες, κ.κ. Τάσος Παπασταύρος (πρώην δήμαρχος) και Ζανέτ Ιωάννου, ανέλαβαν και εκπόνησαν «μακέτα» με την αρχιτεκτονική μορφή που θα έχει το νέο κτίριο. Η «μακέτα» αυτή εμφανίστηκε στη συνεδρίαση της 12.1.2010 του δημοτικού συμβουλίου.
Κατά τα ίδια δημοσιεύματα (Βαρβάρα Αγγέλη Ηπ.Αγών 6.1.2010) ο κ. δήμαρχος είχε εισηγηθεί στους αρχιτέκτονες ότι στη νέα Όαση θα μεταφερθεί η δημοτική Πινακοθήκη και για το σκοπό αυτό έπρεπε να προβλέψουν τους αναγκαίους χώρους.
Έτσι, κατά την ίδια δημοσιογράφο προβλέπονται στη «μακέτα»:
Α) ισόγειο. Σ’ αυτό θα εγκατασταθεί ο μόνιμος εκθεσιακός χώρος των έργων της Δημοτικής Πινακοθήκης. Επίσης γραφεία, αλλά και μία αίθουσα αρχιτεκτόνων, αφιερωμένη στους αρχιτέκτονες Αρη Κωσταντινίδη και Βασίλη Κουρεμένο.
Β) όροφος πάνω απ’ το ισόγειο. Στον όροφο αυτόν θα λειτουργεί το παραδοσιακό καφενείο.
Επίσης: Ένας εκθεσιακός χώρος στον οποίο θα φιλοξενούνται κατά καιρούς εκθέσεις σύγχρονων δημιουργών. Μία αίθουσα αναγνωστηρίου και πληροφορικής.
Δεν είδα τη «μακέτα». Διάβασα μόνο στο φ. της 13/1/2010 του Η.Α. την είδηση της εμφάνισης της σε συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου και μικρή περίληψη αντικρουόμενων απόψεων που διατυπώθηκαν εκεί.
Απ’ όσα προαναφέρω προκύπτει ότι το θέμα ξεφεύγει απ’ τα μέτρα και το χαρακτήρα, που είχε και μια νέα περιπέτεια ανοίγει στον ταλαιπωρημένο χώρο της κεντρικής πλατείας της πόλης μας. Αιτία η νέα όαση που σχεδιάζει η δημοτική αρχή.
Μετά απ’ αυτά αναφέρω τα πραγματικά και ουσιαστικά στοιχεία που πλαισιώνουν το όλο θέμα και συναφώς της άποψή μου.
Κατ’ αρχήν ο χώρος πάνω στον οποίο έχει ανεγερθεί το κτίριο της «Οασης» δεν αποτελεί οικοπεδική έκταση του δήμου. Είναι τμήμα του χώρου της κεντρικής πλατείας της πόλης, η οποία αποτελεί κοινής χρήσης δημόσιο χώρο. Ανήκε στο ελληνικό δημόσιο, στο οποίο περιήλθε Jure belli κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων 1912-1913 και μεταβιβάσθηκε ex lege στο δήμο Ιωαννιτών κατά τις διατάξεις του Ν.1051/1917, στον οποίο και ανήκει από τότε ως κοινής χρήσης χώρος (δημόσια πλατεία).
Πλήρης αποτύπωση του χώρου της και ενσωμάτωση στο ρυμοτομικό σχέδιο της πόλης περιλαμβάνεται στο Β.Δ. της 6.10.1954 (ΦΕΚ 267/21.10.1954 τεύχος Α) με διάγραμμα της όλης έκτασης.
Το νομικό καθεστώς της καθορίζουν οι διατάξεις των άρθρων 242 παρ. 2 και 246 παρ. 1 επ. του Π.Δ. της 14.7/27.7.1999 και τα άρθρα 57, 966 και 967 του Αστικού Κώδικα.
Χαρακτηριστικά το άρθρο 246 του Π.Δ. που προανέφερα ορίζει στην παράγραφο 1 ότι: «1. Απαγορεύεται απολύτως η ανέγερση με οποιονδήποτε τρόπο οικοδομών, περιτοιχισμάτων, φρακτών και γενικά η εκτέλεση οποιονδήποτε εργασιών δόμησης και οποιαδήποτε προσωρινή ή μόνιμη εγκατάσταση στα οικόπεδα, που καταλαμβάνονται από κοινόχρηστους χώρους του εγκεκριμένου σχεδίου και γενικά πάνω ή κάτω από το έδαφος των χώρων αυτών…».
Κατ’ εξαίρεση στους κοινόχρηστους χώρους επιτρέπονται στην επιφάνεια τους, ή υπόγεια εγκαταστάσεις, που εξυπηρετούν κοινές ανάγκες. Οι εγκαταστάσεις, που κατ’ εξαίρεση επιτρέπονται στους κοινόχρηστους χώρους για την εξυπηρέτηση κοινών αναγκών κλπ. ρυθμίζονται κατά τις διατάξεις του άρθρου 246 με ειδικό προεδρικό διάταγμα.
Για την εξυπηρέτηση αναγκών των φυσικών προσώπων (συμπολιτών μας και κάθε τρίτου) που κάνουν χρήση της κεντρικής πλατείας, έχει επιτραπεί η ανέγερση του αναψυκτηρίου της «Όασης» σε αντικατάσταση του αρχικού αναψυκτηρίου που είχε ανεγερθεί στον ίδιο ακριβώς χώρο και για τον ίδιο σκοπό επί δημαρχίας του δημάρχου Θεοδωρίδη στις αρχές της δεκαετίας του 1950. Η ανέγερσή του έχει επιτραπεί με το Β.Δ. της 27/4-13/5/1971 (ΦΕΚ 102/13.5.1971 τεύχος Δ’). Σ’ αυτό περιλαμβάνονται: το διάγραμμα του επιτρεπόμενου κτιρίου του αναψυκτηρίου, η θέση του μέσα στο σύνολο του κοινόχρηστου χώρου της πλατείας και ο ειδικός όρος, που καθορίζει το ύψος του.
Συγκεκριμένα ορίζεται, ότι «…το μέγιστο ύψος του κτιρίου ορίζεται από τη στάθμη της πλατείας σε πέντε μέτρα και πεντήκοντα εκατοστά (5,50) του μέτρου.
Προφανώς ο περιορισμός του ύψους έχει επιβληθεί για να μη περιορίζεται η θέα του ασύγκριτου σε ομορφιά αλπικού τοπίου που περιβάλλει την πόλη μας με τις κορυφές των βουνών, Μιτσικέλι, Περιστέρι, Αγραφα, Τζουμέρκα και Πετροβούνι να καθρεφτίζονται στο γυαλί της Παμβώτιδας σαν απόμακρες σιλουέτες τις ηλιόλουστες μέρες του χειμώνα και του καλοκαιριού.
Ανέφερα τα παραπάνω για να καταλήξω στην άποψη, ότι ένας κτιριακός όγκος στο μοναδικής ομορφιάς και έκτασης καταπράσινο κέντρο της πόλης μας θα βλάψει όση και αν είναι η αρχιτεκτονική επιμέλεια και επεξεργασία της σχεδίασής του.